Τι ειναι φωτογραφια; ειναι τεχνη, ειναι τροπος εκφρασης, ειναι τεχνικη, ειναι αναγκη να βγαλεις στην επιφανεια τον βαθυτερο κοσμο των ανθρωπινων συναισθηματων σου;
Σε μενα προσωπικα η φωτογραφια ασκει ελξη και γοητεια γιατι ουσιαστικα αυτο που φαινεται δεν ειναι αυτο που νομιζουμε οτι φωτογραφιζουμε αλλα αυτο που μονο εμεις βλεπουμε. Χρειαζεται φαντασια και εμπνευση για την αποδοση του ιδιου αντικειμενου που ενω την ιδια στιγμη μπορει να φωτογραφηθει απο ενα σωρο ανθρωπους το αποτελεσμα ειναι τοσες οπτικες οσα τα ατομα που το φωτογραφησαν.
Η φωτογραφια ειναι συνωνυμη με το ματι , γεφυρα με την τεχνη και μεσο διαφορετικης δημιουργικοτητας και επιτευγματος για τον καθενα απο μας με αποτελεσμα την αποκαλυψη της μοναδικης προσωπικης μας πραγματικοτητας.
Νομιζω οτι υπαρχει μια "ηδονη" στην ολη διαδικασια , να ελεγχεις και να σκηνοθετεις την καθε αναπαρασταση με τα δικα σου ματια, το δικο σου " αποτυπωμα ψυχης".
Αντιθετα ομως με τη ζωη που προχωραει μπροστα, η φωτογραφια σε γυριζει πισω.
Ουσιαστικα η καθε φωτογραφια ειναι "μια φορα και για παντα". Στοχασμος στο χρονο. Ολα αλλαζουν καθε στιγμη. Τα βλεμματα, τα προσωπα αλλαζουν συνεχεια. Τα τοπια αλλαζουν κι αυτα συμφωνα με τις εποχες ενω τα μνημεια κουβαλουν επανω τους τη φθορα του χρονου. Μια σπουδη και συγχρονως σπονδη στη φθορα αυτου του χρονου και ενωση με την αιωνιοτητα τη στιγμη του μαγικου κλικ που απομονωνει κομματι της ροης της ζωης. Το κλικ δεν ειναι μια τυχαια κινηση, ειναι η τελικη κινηση που περιλαμβανει μυαλο, ματι, συνειδηση και συναισθημα, γι' αυτο χρειαζεται εξοικειωση, αυτοπεποιθηση και αποφασιστικοτητα στο κλικ. Να κρατας την ανασα σου οταν ολες οι δυναμεις σου συγκλινουν να συλλαβουν σ'ενα κλασμα δευτερολεπτου το γεγονος. Γιατι μ'αυτο το μικρο κουμπι καταγραφονται τα γεγονοτα, οι χαρες, οι δυστυχιες, οι εκφρασεις, η διαχειριση του φωτος, των χρωματων και των καταστασεων. Ενω ουσιαστικα "τραβας" την πραγματικοτητα, οταν βλεπεις τ'αποτελεσματα αυτη η πραγματικοτητα ειναι ηδη παρελθον που σε καλει να ονειρευθεις, να νοσταλγησεις ολα οσα περασαν αλλα επιζουν της φθορας του χρονου.
Κι εδω βρισκεται ολο το μυστικο, αφου μ' ενα κλικ προσεγγιζεις ενα ανθρωπο, μια κατασταση, ενα χωρο και καλεισαι να βγαλεις στην επιφανεια μια ιστορια που δεν ειπωθηκε ποτε, ενα συναισθημα που προσπαθησε να κρυφτει απο καποιον , ενα χωρο που εκπεμπει χαρα η δυστυχια. Αυτη ειναι η ποηση της πραγματικοτητας της ζωης η οποια μεσα απο τη φωτογραφια αποτυπωνεται απολυτα και ρεαλιστικα.
Woman's Voice
Παρασκευή 8 Αυγούστου 2008
Κυριακή 3 Αυγούστου 2008
GIVE ME A BREAK
Give me a break να φυγω γι' αλλου, σημερα, τωρα, εκει που πας μια φορα, για παντα. Ν'αφησω την ερημο και να ψαξω για οαση.
Χρειαζομαι ατελειωτες ωρες χαλαρωσης σε απεραντες ανεξερευνητες παραλιες με φοινικες, οργιαστικη βλαστηση και πρωτογνωρα παραδεισια πουλια.
Να πινω mojitos και caipirinhas, να δοκιμαζω τροπικους καρπους ανακατεμενους με μοσχοκαρυδο, κανελλα, πιπερια κοκκινοπρασινα.
Να βουταω με ανοιχτα ματια σε πολυχρωμους βυθους και να παιρνω μεθυσμενες ανασες
και εικονες απο κοραλλια και οστρακα.
Να περπαταω στην αμμο κι' ενω τα πελματα μου θα βουλιαζουν στην σκονη της αφηνοντας σημαδια ζωης στο διαβα μου, συγχρονως να πεταω ελαφρα και να χορευω με τον ερωτικο εαυτο μου.
Να ανακατευονται τα χρωματα του ουρανιου τοξου στα ματια μου και να γευομαι το καθε τι σαν να ηταν η τελευταια μου μερα.
Ν' αγκαλιαζομαι με τον ηλιο, να σβηνω με το φεγγαρι και να βυθιζομαι γυμνη στη φωλια των αστεριων.
Να ζησω με ειρηνικους ρυθμους ψυχης και σωματος, αναμεσα σε ξυλινα μονοπατια, αιωρες και γκριζολευκες πετρες της θαλασσας.
Να συναντησω αγνωστους ανθρωπους που δεν θα ξαναδω ποτε, μονο μια φορα σε μια ζωη.
Να εξερευνησω την περιοχη, ουσιαστικα εξερευνωντας το μεσα μου. Αυτο το "μεσα" που καταληγει να ειναι το πιο τεραστιο χωνευτηρι καυμων, φυτεμενο σε μια μικρη παλλομενη ψυχη.
Να γεμισουν χρυσοσκονη τα μαλλια μου κι' αλμυρα το δερμα μου.
Να τραγουδαω, να γελαω και να κανω σαν μικρο παιδι απερισκεψιες και τρελλες για τις oποιες θα πληρωσουν οι αλλοι.
Να ζησω ολα τα θελω κι' ολα τα οχι μου ετσι ωστε να τελειωσουν τα ονειρα μου. Γιατι να κρυβω ονειρα για μια αλλη ζωη που μπορει να μην υπαρχει;
Woman's Voice
Χρειαζομαι ατελειωτες ωρες χαλαρωσης σε απεραντες ανεξερευνητες παραλιες με φοινικες, οργιαστικη βλαστηση και πρωτογνωρα παραδεισια πουλια.
Να πινω mojitos και caipirinhas, να δοκιμαζω τροπικους καρπους ανακατεμενους με μοσχοκαρυδο, κανελλα, πιπερια κοκκινοπρασινα.
Να βουταω με ανοιχτα ματια σε πολυχρωμους βυθους και να παιρνω μεθυσμενες ανασες
και εικονες απο κοραλλια και οστρακα.
Να περπαταω στην αμμο κι' ενω τα πελματα μου θα βουλιαζουν στην σκονη της αφηνοντας σημαδια ζωης στο διαβα μου, συγχρονως να πεταω ελαφρα και να χορευω με τον ερωτικο εαυτο μου.
Να ανακατευονται τα χρωματα του ουρανιου τοξου στα ματια μου και να γευομαι το καθε τι σαν να ηταν η τελευταια μου μερα.
Ν' αγκαλιαζομαι με τον ηλιο, να σβηνω με το φεγγαρι και να βυθιζομαι γυμνη στη φωλια των αστεριων.
Να ζησω με ειρηνικους ρυθμους ψυχης και σωματος, αναμεσα σε ξυλινα μονοπατια, αιωρες και γκριζολευκες πετρες της θαλασσας.
Να συναντησω αγνωστους ανθρωπους που δεν θα ξαναδω ποτε, μονο μια φορα σε μια ζωη.
Να εξερευνησω την περιοχη, ουσιαστικα εξερευνωντας το μεσα μου. Αυτο το "μεσα" που καταληγει να ειναι το πιο τεραστιο χωνευτηρι καυμων, φυτεμενο σε μια μικρη παλλομενη ψυχη.
Να γεμισουν χρυσοσκονη τα μαλλια μου κι' αλμυρα το δερμα μου.
Να τραγουδαω, να γελαω και να κανω σαν μικρο παιδι απερισκεψιες και τρελλες για τις oποιες θα πληρωσουν οι αλλοι.
Να ζησω ολα τα θελω κι' ολα τα οχι μου ετσι ωστε να τελειωσουν τα ονειρα μου. Γιατι να κρυβω ονειρα για μια αλλη ζωη που μπορει να μην υπαρχει;
Woman's Voice
B L O G A H O L I C
Ορκιζομαι οτι δεν υπηρξα ποτε εξαρτωμενο ατομο. Παραδεχομαι ομως οτι υπηρξα Internet freak. Ομολογω οτι σημερα ειμαι αλκοολικη με το blogging. Ολα αρχισαν τον περασμενο Οκτωβρη, σαν ενα παιχνιδι. Σερφαροντας στο Internet, χωρις καν να το σκεφθω, εντελως παρορμητικα μεσα σε δεκα λεπτα δημιουργησα το blog μου.Στις πρωτες αναρτησεις τα συναισθηματα μου ηταν αναμεικτα. Ειχα ενα πρωτογνωρο φοβο για τη δικτυακη υπερεκθεση και εκπληξη για ο,τι κυοφορουσα μεσα μου και δεν γνωριζα οτι υπαρχει μεχρι τη στιγμη που κυριολεκτικα χωρις καμμια προσπαθεια βγηκε στην επιφανεια ο αλλος free συγγραφικος εαυτος μου. Εκεινος κι' εγω, εγω μεσα απο εκεινον κι' εκεινος συνεχεια δικη μου, μια απο τις πολλες πλευρες μου που δεν γνωριζα τη δυναμη της και που συντροφευει τους τελευταιους μηνες τη διαθεση μου γι' αυτου του ειδους την εκφραση.
Αυτος ο ροκ εαυτος μου φανερωθηκε χωρις ενοχες στον καθημερινο επαναλαμβανομενο εαυτο μου και τον προσκαλεσε σε πιο free καταστασεις οι οποιες ενω μ' εγκλωβιζουν σ' ενα τροπο εκφρασης μεσω της γραφης, που κι' αυτος ουσιαστικα επαναλαμβανεται, μου χαριζουν ανατασεις, διαφυγες, σκεψεις και ανασες διαφορετικες. Η μια σκεψη γινεται γεφυρα για την επομενη και ολα αυτα σχεδον ασυνειδητα την ωρα που οδηγω η τακτοποιω συρταρια η πιεζομαι να γραψω καθυστερημενα δικογραφα η προτασεις για το δικαστηριο. Και ξαφνικα αναβει κοκκινο κι' αρχιζουν οι ιδεες να κυλουν μεσα μου. Γραφω δεκαδες μικρες σημειωσεις που γινονται φρασεις, ποτε αστειες ,ποτε πρωτοποριακες κι' αργοτερα αρχιζω και κεντω ολα αυτα ουσιαστικα σ' ενα εγκεφαλικο παιχνιδι, ενα σταυρολεξο, οπου γραφοντας και σβηνοντας τρεχει μεσα στα καναλια του μυαλου μου μια ροη δημιουργιας, χαρας, μοιρασιας.
Πρωτιστως ειναι η επικοινωνια. Η επικοινωνια με μενα. Συνδεομαι με το μεσα μου και γραφω για μενα. Δημιουργω και βλεπω πρωτη τα γραφηματα μου. Υστερα ερχονται οι αγνωστοι φιλοι που μοιραζονται μαζι μου αισθητικες αναζητησεις και ενιοτε συμπληρωνουν τους λογισμους και τις εκφρασεις μου. Xαρτογραφω με τις επισκεψεις τους το δεικτη νοημοσυνης και καλλιεργειας που καταθετουν στον προσωπικο μου χωρο και τους ευχαριστω για την θετικη επιδραση που ασκουν στο κομματι αυτο του εαυτου μου. Και τοτε συμβαινει το παραλογο. Δημιουργω ψυχοσυναλλαγη με ανθρωπους χωρις να γνωριζω βασικα στοιχεια της προσωπικοτητας , της ζωης τους και το βασικoτερο του χαρακτηρα τους. Ανακαλυπτω κοινες αναφορες και τροπους σκεψεις με αγνωστους οι οποιοι καταληγουν περισσοτερο γνωστοι απ' τους γνωστους μου. Μπορουσα ποτε να σκεφθω ,χρονια πριν ,οτι θα ημουν στην ιδια τροχια μιας αορατης και ορατης συγχρονως ομαδας ανθρωπων με δεσμους δικτυακης ηθικης; ισως σ' αυτη τη θελκτικη διαδικασια να βρισκεται το μυστικο της επιτυχιας των blogs και η ιλιγγιωδης αυξηση τους.
Το blogging ειναι ενα σχετικα νεο συναρπαστικο μεσο εκφρασης και επικοινωνιας οπου χρηστες και επισκεπτες αποκτουν ποικιλες κοινωνικες διασυνδεσεις με ανθρωπους που ερχονται απο το πουθενα με προορισμο τη συναντηση και την ανταλλαγη ιδεων, κουλτουρας, θεσεων, αποψεων και τασεων σ' ενα χωρις συνορα ψηφιακο κοσμο.
Woman's Voice
Αυτος ο ροκ εαυτος μου φανερωθηκε χωρις ενοχες στον καθημερινο επαναλαμβανομενο εαυτο μου και τον προσκαλεσε σε πιο free καταστασεις οι οποιες ενω μ' εγκλωβιζουν σ' ενα τροπο εκφρασης μεσω της γραφης, που κι' αυτος ουσιαστικα επαναλαμβανεται, μου χαριζουν ανατασεις, διαφυγες, σκεψεις και ανασες διαφορετικες. Η μια σκεψη γινεται γεφυρα για την επομενη και ολα αυτα σχεδον ασυνειδητα την ωρα που οδηγω η τακτοποιω συρταρια η πιεζομαι να γραψω καθυστερημενα δικογραφα η προτασεις για το δικαστηριο. Και ξαφνικα αναβει κοκκινο κι' αρχιζουν οι ιδεες να κυλουν μεσα μου. Γραφω δεκαδες μικρες σημειωσεις που γινονται φρασεις, ποτε αστειες ,ποτε πρωτοποριακες κι' αργοτερα αρχιζω και κεντω ολα αυτα ουσιαστικα σ' ενα εγκεφαλικο παιχνιδι, ενα σταυρολεξο, οπου γραφοντας και σβηνοντας τρεχει μεσα στα καναλια του μυαλου μου μια ροη δημιουργιας, χαρας, μοιρασιας.
Πρωτιστως ειναι η επικοινωνια. Η επικοινωνια με μενα. Συνδεομαι με το μεσα μου και γραφω για μενα. Δημιουργω και βλεπω πρωτη τα γραφηματα μου. Υστερα ερχονται οι αγνωστοι φιλοι που μοιραζονται μαζι μου αισθητικες αναζητησεις και ενιοτε συμπληρωνουν τους λογισμους και τις εκφρασεις μου. Xαρτογραφω με τις επισκεψεις τους το δεικτη νοημοσυνης και καλλιεργειας που καταθετουν στον προσωπικο μου χωρο και τους ευχαριστω για την θετικη επιδραση που ασκουν στο κομματι αυτο του εαυτου μου. Και τοτε συμβαινει το παραλογο. Δημιουργω ψυχοσυναλλαγη με ανθρωπους χωρις να γνωριζω βασικα στοιχεια της προσωπικοτητας , της ζωης τους και το βασικoτερο του χαρακτηρα τους. Ανακαλυπτω κοινες αναφορες και τροπους σκεψεις με αγνωστους οι οποιοι καταληγουν περισσοτερο γνωστοι απ' τους γνωστους μου. Μπορουσα ποτε να σκεφθω ,χρονια πριν ,οτι θα ημουν στην ιδια τροχια μιας αορατης και ορατης συγχρονως ομαδας ανθρωπων με δεσμους δικτυακης ηθικης; ισως σ' αυτη τη θελκτικη διαδικασια να βρισκεται το μυστικο της επιτυχιας των blogs και η ιλιγγιωδης αυξηση τους.
Το blogging ειναι ενα σχετικα νεο συναρπαστικο μεσο εκφρασης και επικοινωνιας οπου χρηστες και επισκεπτες αποκτουν ποικιλες κοινωνικες διασυνδεσεις με ανθρωπους που ερχονται απο το πουθενα με προορισμο τη συναντηση και την ανταλλαγη ιδεων, κουλτουρας, θεσεων, αποψεων και τασεων σ' ενα χωρις συνορα ψηφιακο κοσμο.
Woman's Voice
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
