Μια ανασα πριν απ' τα Χριστουγεννα και το σκηνικο της γιορτης ειναι ετοιμο. Καθε χρονο το ιδιο, γεματο λαμπιονια και χρωματα ενω εμεις καθε χρονο ηθοποιοι σε διαφορετικους ρολους.Τετοιες μερες αναπολω παντα επιστρεφοντας στις συνηθειες, στις μυρωδιες, στις γευσεις, στις στιγμες, στα προσωπα αλλοτινων καιρων.
Μια μεγαλη δεξαμενη γεματη πρωτογνωρες αναμνησεις η παιδικη μας ηλικια. Ενας κοσμος που τον ζησαμε και τον επαναφερουμε με τη βοηθεια του μαγικου και νοσταλγικου πνευματος των Χριστουγεννων που απλωνεται παντου στην πολη και σε καλει ν' ακουμπησεις και παλι την παιδικοτητα , που αφησες πισω σου και να ξαναβρεις τη χαμενη αθωοτητα σου. Αυτες ισως ναναι οι '' ευτυχισμενες μερες'' για τις οποιες γινεται συχνα λογος. Οταν στον αγραφο εσωτερικο σου πινακα αρχιζουν οι πρωτες εγγραφες κι' απ' τα ματια σου περνουν και καταγραφονται ολα τα θαυματα του κοσμου. Οταν το μονο που θελεις ειναι τα ζεστα χερια της μανας και του πατερα σου να σε βγαλουν σεργιανι χριστουγεννα στην πλατεια, να σου αγορασουν φυστικακια κι' ενα τεραστιο μπαλονι κοκκινο σαν τα μαγουλα σου μεσα στο κρυο.
Κι' εκει να συναντας το Δεντρο και να εκστασιαζεσαι. Αυτη η εκσταση κι' ο θαυμασμος μου εμειναν μεχρι και σημερα για το δεντρο και για ο,τι αυτο συμβολιζει.
Καποτε στολιζα δεντρο.Τωρα το δεντρο στολιζεται πλεον εντος μου. Κρεμαω επανω του αντι για μπαλες, ολες τις καλες και τις κακες αναμνησεις της ζωης μου. Οι κακες ειναι το ξοδεμα των ελπιδων και των δυσκολιων που ετσι κι' αλλοιως τον καθενα μας επισκεπτονται καποια στιγμη.Οι καλες ειναι τα σκαλοπατια που με βοηθουν να ξορκισω ο,τι με πονεσε και μ'εκανε πιο δυνατη. Φωτακια δεν χρειαζεται ν' αναψω, ειναι παντοτα αναμενα εντος μου και φωτιζουν τον μοναχικο μου δρομο ασχετως εορταστικων ημερων.
Οι γονεις μου μ' εμαθαν ν' αγαπω τον γιορτινο Δεκεμβρη. Εκεινοι πεταξαν μακρια μου αλλα οι αξιες και οι διδαχες τους εμειναν και με στηριζουν στις αναποδιες. Ο Δεκεμβρης ειναι ισως ο μοναδικος μηνας του χρονου που η νοσταλγια και η προσδοκια χορευουν εντος μου. Μη ξεχασω λοιπον, μερες πουναι να φορεσω την καλη μου διαθεση και να γεμισω μ'ελπιδες το χωρο, ξορκιζοντας καθε κακο στην αισθητικη μαγεια των χρωματων.
Παραμυθιαζομαι, τοχω αναγκη. Λενε πως τα παραμυθια δεν βγαινουν ποτε αληθινα. Και τι μ'αυτο; αν εβγαιναν αληθινα δεν θαταν παραμυθια. Λενε επισης πως δεν υπαρχει Αη Βασιλης. Ειμαστε σοβαροι; ακου δεν υπαρχει; κι' αν δεν υπηρχε θαπρεπε να εφευρεθει, κι'οχι μονο ενας αλλα ενας για τον καθενα απο μας.
Τετοιες μερες-χρονιαρες, οπως ελεγε η Φλωρα- εγω μετραω απωλειες ανθρωπων, καταστασεων, στιγμων που καθορισαν και σημαδεψαν τη ζωη μου.Τετοιες μερες τα συναισθηματα περισσευουν μεσα μου και αδυνατω να τα συμμαζεψω. Λυγμος και γελιο, ελπιδα και προδοσια, βασανα και μικρες ευτυχιες, χαρες και πικρες, χορευουν εντος μου, γυρω απ' το μυστικο χριστουγεννιατικο δεντρο μου.
Σκεπτομαι, ενα ψηφιδωτο ο καθενας μας με μια πορεια ζωης που χαραξε ο ιδιος η τελοσπαντων που του ετυχε, δεν εχει σημασια αν ακολουθουμε το πεπρωμενο μας η το δημιουργουμε.
Οπως και ναχει το σκηνικο της γιορτης ειναι ετοιμο.Τα φωτα αναψαν. Η παρασταση αρχιζει.
Κυριες, Κυριοι, Καλα Χριστουγεννα.
Woman's Voice
