Αυτη η ανοιξη μας βρηκε ολους κυριολεκτικα κλεισμενους στα σπιτια μας, εγκλωβισμενους σε καταστασεις πρωτογνωρες και αδυσωπητες.Το ξυπνημα της φυσης, τα χρωματα, το φως, οι μυρωδιες που χορευουν στον αερα και σε ζαλιζουν,δεν μας επηρεαζουν θετικα πλεον,αφου η γενικευμενη αμφιθυμια και η δυσκολια να διαχειριστουμε τις ματαιωσεις της ζωης που μας επεβληθηκαν, μας τρεπουν σε φυγη και αποσυρση.Το συγκεκριμενο Πασχα προβλεπεται τελειως διαφορετικο απο τα προηγουμενα, αφου καθημερινα απο κοινωνια αλληλεγγυης μεταβληθηκαμε σε μια ιδιοτυπη ανισχυρη και ανοργανωτη ζουγκλα. Ο πολιτικος συμβολισμος μιας τραγικης αυτοκτονιας, οι επιχειρησεις που αιμορραγουν, η ανεργια που θεριευει, η δραστικη μειωση των εισοδηματων, οι πολιτικοι μας που αμεριμνοι επιζητουν την δικη τους "σταυρωση" απο τους πελατες τους, ολα δειχνουν οτι αυτο το Πασχα, θα συνεχιστει ο Γολγοθας ολων μας χωρις Ανασταση.
Ουσιαστικα το μονο που απομενει ειναι μια ευχη και μια ελπιδα!
Εχοντας στο νου, τους πιο συγκινητικους στιχους που γραφτηκαν ποτε ''Ω γλυκυ μου εαρ, γλυκυτατο μου τεκνον, που εδυ σου το καλλος", παιρνω δυναμη να ψαξω, ν'ακουμπησω σε κατι που θα ελαφρυνει την βαρυτητα των ημερων και θα αποτελεσει πηγη εμπνευσης και ανασας για να περπατησω στο μονοπατι που υπαρχει μπροστα μου.
Η ευχη μου χιλιοειπωμενη αλλα γεματη χρωματα και συναισθηματα θετικα "Καλο Πασχα" με την ελπιδα τουλαχιστον τα ονειρα να μη τελειωσουν ποτε.
Καλη Ανασταση, φιλοι!
Woman's Voice
