Powered By Blogger

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ COTE D' AZUR (ΓΑΛΛΙΚΗ ΡΙΒΙΕΡΑ)




Πριν πολλα χρονια ειχα ξαναβρεθει σ'αυτους τους δρομους του νοτου -les chemins du sud- οπως ελεγε ο Picasso. Οι καιροι ομως αλλαζουν τους τοπους, ενδεχομενως κι' οι ανθρωποι αλλαζουν τους καιρους, οι ιδεες κινουνται ασταματητα και οι εφαρμογες αυτων των ιδεων αλλαζουν κι'εμας, τον τροπο που σκεπτομαστε και την οπτικη μας στα πραγματα που βιωνουμε και συνανταμε.

Φτανοντας στις Καννες τιποτα δεν ειναι το ιδιο πλεον.Η ελιτ των λιγων που διακινουν το χρημα, μετετρεψε την περιοχη σε χολλυγουντιανη υπερπαραγωγη, με ολα τα πανακριβα καταστηματα παρατεταγμενα το ενα διπλα στο αλλο, με βιτρινες απαστραπτουσες και εκθαμβωτικες που συναγωνιζονται σε πρωτοτυπια η μια την αλλη.Ο κοσμος που πηγαινοερχεται στους δρομους, στις παραλιες, στα καφε ειναι μια αλλη φυλη ανθρωπων εντυπωσιακων που κινουνται χαλαροι, χαμογελαστοι, ανεμελοι, ετοιμοι να ρουφηξουν με οποιονδηποτε τροπο το νεκταρ των διακοπων, βουτωντας σε μια κατασταση χλιδης και πολυτελειας.Ομως η ολη περιοχη απο το Saint-Tropez μεχρι τις Καννες, την Κυανη Ακτη, το Μονακο περα απο την υλικη ευζωια, διαθετει ονειρικες παραλιες, αφθονο πρασινο πασπαλισμενο με λεβαντες, ορμισκους παραδεισενιους που γεμιζουν με θετικη ενεργεια τον ψυχισμο και τις αισθησεις σου.

Το Grasse , στην Provence, ειναι μια μικρη πολη τεχνης και ιστοριας, πρωτευουσα των αρωματων με στενα δρομακια , κτισμενη πανω σε λοφους και εχει αρχιτεκτονικη και πολιτιστικη κληρονομια ζωγραφων οπως ο Pierre-Paul Rubens και ο Jean- Honore Fragonard. Το αρχαιο λιμανι των Antibes μετα τις Καννες και οι μικρες καταπρασινες και λουλουδισμενες περιοχες στο δρομο προς το Μονακο οπως η Villefranche-sur-Mer, η Beaulieu-sur-Mer, το St-Jean Cap -Ferrat και το Eze village, κυριολεκτικα μπαλκονια στη μεσογειο ,ειναι το απολυτο μωσαικο ενος πραγματικου φυσικου πινακα σχεδιασμενου με μαεστρια απο χερι ιερο για να θρεψει την ψυχη και το μυαλο σου.Παντου οι φοινικες της Αφρικης αγκαλια με τις πικροδαφνες χορευουν αναμεσα στ'αρωματα και τα χρωματα της περιοχης και σε εμπνεουν για σκεψεις ποιητικες και ευαισθητες.Η επαφη με ολα αυτα τα εξωτερικα "θαυματα'' σε στελνει προς τα μεσα, στον εσωτερο εαυτο σου και σου δειχνει τον μοναδικο δρομο της ζωης σου, που δεν ειναι αλλος απο ''εσενα'',απο την υπαρξη σου που ουσιαστικα ειναι μερος αυτου του παραδεισου και που σ'αυτη τη μοναδικη ζωη θα πρεπει να εξερευνησεις, να αφουγκραστεις και να εξελιξεις.

Οι διακοπες δεν ειναι τιποτα περισσοτερο απο εμπνευση, οραμα και ονειρο για τη ζωη του καθενος αλλα και ενα ειδος ευγνωμοσυνης για την ιερη υπαρξη μας και την υποχρεωση να απολαυσουμε τις μικρες, γλυκες στιγμες της ολιγοχρονης πορειας μας πανω στη γη.Οπου κι'αν παμε απο το πιο ταπεινο σημειο του οριζοντα μεχρι τις πιο ξακουσμενες περιοχες του πλανητη, για λιγες η για πολλες μερες το μηνυμα ειναι ενα:Εμεις μεσα στον κοσμο, εμεις...εντος μας, εμεις μια κουκκιδα ζωης στη ζωη που χανεται ανεπιστρεπτι.

Woman's Voice