Κατακαλοκαιρο μιας δυσκολης χρονιας θελησα να ξεφυγω απ' την παραλογη καθημερινοτητα, να κανω delete στην επιταγη του τρεξε, πραξε, προλαβε, αντεξε.Προσπαθησα να εφευρω το ονειρο του χειμωνα σε λιγες μερες.Το αλλοθι των διακοπων μια ξαπλωστρα στην αμμο ν'ακουμπησω τα ονειρα μου αναμεσα σε πολυχρωμες ομπρελες, σε ρακετες, βιβλια, κουβαδακια και καστρα χτισμενα αδεξια απο τρυφερα χερακια.Να ξεφυγω απ' τη συμβατικη μου εικονα και να ζησω λιγες μερες free, χωρις πλανο καθημερινης ζωης με αλλο look και αλλη συμπεριφορα, μακρια απο φιλους πραγματικους και virtual, προκειμενου να τους επιθυμησω, ομως χωρις να το επιδιωξω εσπευσαν και χωρεσαν ολοι στην βαλιτσα μου και ως εκ τουτου νοερα ταξιδεψαν ολοι μαζι μου.
Ταξιδεψα εκει στο Αιγαιο που εχει απεραντη ενεργεια και λουζεται στο φως.Εκει που τα δεκαδες μικρα νησακια ακουμπουν σχεδον το ενα στο αλλο και αφουγκραζονται τα κυματα και τα μηνυματα που μεταφερουν τα ψαροπουλια απο νησι σε νησι. Σ'αυτον τον μπλε προορισμο με πρωινα και ηλιοβασιλεματα μοναδικης ποιησης και χρωματων.Mε την παναγια γιορτη-συμβολο του ορθοδοξου θερους και την Ελλαδα που εξακολουθει να παλευει με τους δαιμονες της, προσπαθησα να ξεκαθαρισω τις σκεψεις μου απο τα επειγοντα, τα δυσαρεστα και οσα υπο μορφη απειλης μας περιτριγυριζουν.Ευτυχως που με το περασμα των χρονων δεν εχασα το ταλεντο μου να εστιαζω στα θετικα της ζωης.
Οι διακοπες μου τοσο μικρες σαν μια μεγαλη στοχαστικη στιγμη στην μικρη απεραντοσυνη του Αιγαιου.
Αν και ακομη καλοκαιρι μυριζει, υποψιαζομαι οτι ο χειμωνας που ερχεται θα εχει κατι απο παραμυθια με βασιλιαδες που εχασαν το θρονο τους και κακες μαγισσες.
Με την αγαπη μου
Woman's Voice
