Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Ο κοσμος καταντησε σουρεαλιστικα αλληλεπιδραστικος, σε ελευθερη μεταφραση κανουμε πλεον ο,τι κανουν ολοι.Φοραμε αυτα που φορανε ολοι, καταναλωνουμε σαν μαζα τα ιδια πραγματα, ζουμε στους ιδιους ρυθμους μιας αγελης που επιλεξαμε και πηγαινουμε εκει που πανε ολοι. Παμε για να πουμε οτι... πηγαμε, για να μας δουν και να τους δουμε, για ναχουμε να γεμιζουμε τις αδειες ωρες των after holidays κοινωνικων συναναστροφων, οπου εξιστορωντας τις μαγευτικες εμπειριες μας ο περιγυρος να ξεσπαει σε επιφωνηματα χαρας και ικανοποιησης τυπου "ουαου" , "για πες παρακατω", "δεν το πιστευω", "καταπληκτικο".
Και, να η ζωη στη σκηνη του Αυγουστου! Μωρα, παιδια, σκυλια, γατια, συζυγοι, εραστες,γονεις, πεθερικα, φιλοι κι' εχθροι, λογια κι'ευχες γεματες καλωσορισματα η αποχαιρετισμους, αναλογα αν τους αφηνεις πισω η τους συναντας.
Μαγιω,κλαρωτες βερμουδες, πεδιλα, γιαλια,τσαντες,καπελα,πολυχρωμα παρεο , πετσετες λεοπαρ και αντιηλιακα με UVB και UVA και SPF 30 και πανω, με τ'απαραιτητα tattoo στα πιο απιθανα μερη του σωματος σου, αφου μαιμουδιζεις το κακεκτυπο σταριλικι που βλεπεις στα περιοδικα που... δεν διαβαζονται, μαζι με φαρμακα για διαρροιες, κολπιτιδες και παντος ειδους τσιμπηματα απο ερποντα και πτερωτα εντομα που δεν αποκλειεται να συναντησεις η ακομη και απο τις αγκαλιες των φιλων που δηθεν τυχαια συναντας. Στο χερι δε, φρεντοτσινο, καπουτσινο, ντολτσινο και δεν συμμαζευεtαι, φραπε, νες, μπες, βγες, μαλλι,γιαλι και παντελονι Lee.Στο επικεντρο των συζητησεων ο ατυχος Jacko(M. Jackson), πως πεθανε, αν δολοφονηθηκε,τι περιουσια αφησε μαζι με το αγχος για το ποιες ξενερωτες ξανθιες θ'αρπαξουν η μια απ' την αλλη τις πρωινες εκπομπες.
Μεσα σ'ολα αυτα, ερωτευεσαι, μαλωνεις, ζεις, μισεις, κλαις, γελας, συμπεριφερεσαι οπως και πριν, μονο που αλλαζει το σκηνικο. Αυτο το σκηνικο μπροστα στο οποιο παιζεις και επαναλαμβανεις τον ιδιο ρολο δεν σε διαφοροποιει επειδη το ντεκορ ειναι πρασινο η γαλαζιο.Εσυ παιζεις το ιδιο θεατρικο και ουσιαστικα μεταφερεις τον ιδιο εαυτο, αλατισμενο απο τη θαλασσα η ανεμοδαρμενο απο τον αερα. Και παντα, παντου , μαζι σου το laptop και το κινητο , αυτα που ουσιαστικα σε ενωνουν με αυτα που εννοειται οτι θελεις να αποχωριστεις και ζητας δηθεν να απομονωθεις και να ζησεις λιγες μερες ηρεμιας, αποστασιοποιησης μακρια απο την τεχνολογια που σε καταδυναστευει.
Ολα χαρτινα,τα καραβακια,τ' αεροπλανακια,τα τραινακια, που μεταφερουν τα καλοκαιρινα σου ονειρα.Και οι καλοκαιρινες αγαπες σου χαρτινες κι' αυτες που με το πρωτο πλυσιμο,ξεπλενονται ρηχα συναισθηματα που ευοδωθηκαν κατω απ' το χαρτινο φεγγαρακι του Αυγουστου.

Woman's Voice