Καθως η αβεβαιοτητα επιτεινεται σε ολους τους τομεις και οι σταθερες εξαφανιζονται απο τον οριζοντα μεσα σε ενα γενικοτερο, παγκοσμιο κλιμα ανησυχιας, κλονισμων και τριγμων που προοικονομουν ακομα μεγαλυτερες αλλαγες, η αισιοδοξια σιγουρα δυσκολευεται να βρει τη θεση της σε ολα τα πεδια.Ειναι αλλωστε παγκοινως αποδεκτο οτι η ιδια η σκεψη δειχνει να οπισθοδρομει μπροστα στις αλλαγες που ανατρεπουν εκ βαθρων πεποιθησεις δεκαετιων και αναγκαζουν τον ανθρωπο να επανεξετασει τη σχεση του με τον κοσμο, τους αλλους και τον ιδιο του τον εαυτο, τις βαθυτερες αναγκες και τις επιθυμιες του.Επειδη ομως η κριση αυτη, δεν ειναι ουτε η πρωτη και προφανως ουτε η τελευταια στην ιστορια του πλανητη Γη,της " Γης- πατριδας" για την οποια κανει λογο ο Εντγκαρ Μορεν, ο επιφανης κοινωνιολογος και φιλοσοφος, που με παθος υποστηριζει την πολυπλοκη σκεψη, η απαισιοδοξια μπορει να μετριαστει απο μια σειρα σκεψεων, τις οποιες και καταθετει σε αρθρο του στις 9.1.2010 στην εφημεριδα ''Λε Μοντ", με αξονα την ιδεα της μεταμορφωσης.
Ο Μορεν διατεινεται οτι ενα συστημα,οπως η Γη (αλλα στη θεση της Γης ο καθενας μπορει να βαλει οποιο συστημα θελει, την Ελλαδα, τη λογοτεχνια εν γενει, τα ελληνικα Γραμματα, τον Τυπο, τον πολιτισμο, την ιδια τη ζωη του...), αδυνατει να διαχειριστει τα ζωτικα του προβληματα, φθειρεται, διαλυεται η, διαφορετικα ,εχει την δυνατοτητα να δημιουργησει ενα μετα- συστημα ικανο να διαχειριστει τα προβληματα αυτα:μεταμορφωνεται. Αυτη η ιδεα της μεταμορφωσης, πιο πλουσια απο την ιδεα της επαναστασης, απο την οποια κραταει τη ριζοσπαστικοτητα του μετασχηματισμου, την οποια συνδεει με τη διαφυλαξη "της ζωης, της πολιτιστικης κληρονομιας" απαιτει ωστοσο τον επαναπροσανατολισμο του συστηματος, κατι που εχει συμβει πολλες φορες στη διαρκεια της Ιστοριας:μια αλλαγη που ξεκινησε με μια καινοτομια, ενα νεο μηνυμα, αποκλινον, περιθωριακο,ταπεινο, που οι συγκαιρινοι του δεν μπορουσαν να το διακρινουν.Ετσι ξεκινησαν οι μεγαλες θρησκειες, ο ιδιος ο καπιταλισμος, η επιστημη.
Αν ομως σημερα τα παντα πρεπει να ξαναρχισουν απο την αρχη, οπως διατεινεται ο Μορεν, το σημαντικοτερο ειναι οτι αυτη η διαδικασια ανανεωσης σε επιπεδο πλανητη, κατα την αποψη του, δεν κυοφορειται απλως, αλλα εχει ηδη ξεκινησει , εν αγνοια μας. <<...Σε ολες τις ηπειρους ηδη υπαρχει μια γονιμη ζυμωση, πολλες και διαφορες τοπικες πρωτοβουλιες, στην κατευθυνση της οικονομικης, κοινωνικης, πολιτικης, γνωστικης, εκπαιδευτικης,ηθικης ανανεωσης η μεταρρυθμισης της ζωης>>. Το σημαντικο ειναι να τις γνωρισουμε, να τις συγκεντρωσουμε, να τις αναγνωρισουμε ως οδους που οδηγουν σ'αυτη τη μεταμορφωση, ασχηματιστη ακομα στο νου και τη ματια μας και την οποια πρεπει να στηριξουμε με ολες μας τις δυναμεις και οσο υπαρχει ελπιδα. Διοτι, κατα τον Μορεν, υπαρχει ελπιδα: η σωτηρια ενυπαρχει στο αναπαντεχο και το απροσδοκητο που δεν μετριεται και δεν υπολογιζεται, ειναι οι αναγεννητικες δυναμεις που συνυπαρχουν με τις δυναμεις της διαλυσης και ανα πασα στιγμη μπορουν να επικρατησουν " η προαιωνια επιθυμια του ανθρωπου για την αρμονια".
Κρατω για το τελος δυο αλληλενδετα στοιχεια, ιδιαιτερης σημασιας: το γεγονος, δηλαδη, οτι η κριση ξυπνα τις δημιουργικες δυναμεις και την παραδοχη οτι η υστατη ευκαιρια συναρταται προς τον υστατο κινδυνο. Μια ελπιδα που δεν παρηγορει απλως, αλλα και προσανατολιζει.
Εφημεριδα "Η Καθημερινη", 21 Φεβρουαριου 2010, αρθρο της Τιτικας Δημητρουλια.
Woman's Voice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου