Οταν γεννηθηκε βρηκε δυο νεους ανθρωπους να την περιμενουν.Εγιναν ο κοσμος της,οι κολονες της ζωης της, δεν τους αμφισβητησε ποτε, πατησε στ' αχναρια τους και μεγαλωσε με την ανασα τους.Ηταν(οπως λενε) υποδειγμα παιδιου και εγινε καλη κορη,συζυγος και μανα.
Αν ποτε εγραφε ενα βιβλιο για τα χαμενα χρονια της ζωης της, θα το εγραφε με επικεντρο πλεον τα συντριμια στις χουφτες της απο τις επιλογες του πατερα της.
Μετα τον χαμο της μανας της, εκεινος ξαναπαντρευτηκε.Απομακρυνθηκε απο παιδια,εγγονια,εχασε την αιγλη και την περηφανεια του, αρχισε να συρρικνωνεται ατομικα και κοινωνικα.Εκεινη απο μακρια δεν πιστευε στα ακουσματα, στην αθλιοτητα της ζωης του και αρχισε και η δικη της αποστραγγιση συναισθηματων.
Μια τιμη και μια περιουσια κατασπαταληθηκαν σε ανθρωπους που ξηλωσαν την δικη του ανθρωπινη υποσταση και τον εξοντωσαν.Ουτε ελεος δεν βρηκε αυτος ο ανθρωπος απο αυτους που ευεργετησε και ολα τελειωνουν σε μια τραγωδια που εκεινη ευχεται να μη συνειδητοποιει.Το σπουδαιοτερο ειναι το γεγονος οτι αφου τον λεηλατησαν του στερησαν και την υστεροφημια που ο καθε ηλικιωμενος ανθρωπος προσδοκα να τον συνοδευει στο ταξιδι.
Περιπλοκες ψυχολογικες καταστασεις και συναισθηματα που κρυβονται στο υπογειο της σκοτεινης πλευρας των ανθρωπων διεπιστωνε εκεινη μερα τη μερα.
Προσπαθησε μια ζωη να ειναι ο καθρεφτης του.Ασπαστηκε τις αρχες και τις κατευθυνσεις του.Ομως εκεινος τα τελευταια χρονια της ζωης του εκανε θρυψαλα τον καθρεφτη που ειχε στα χερια της και ματωσε τα σωθικα της.Μια ζωη πατρικα συναισθηματα ζητουσε, μια ζωη τον γεμιζε χαρες,χωρις ανταποκριση.
Και τωρα εκεινος φευγει κι'εκεινη δεν ξερει τι να κανει με τα συναισθηματα της. Θρηνος,θυμος,πονος,οργη,απογνωση,απεραντη θλιψη.Ευχεται να φυγει εκεινος για να γλυτωσει ο ιδιος απο την ταπεινωση και τον εξευτελισμο των τελευαιων χρονων της ζωης του.Αυτη ομως δεν προκειται να γλυτωσει ποτε.Η ριζα του ειναι μεσα της.Χωρις διαθεση για παθη και αντιδικιες,προσευχεται για τον εξαγνισμο της ψυχης του.Αναρωτιεται αν και οι δυο,πατερας και κορη,εζησαν πραγματι,ο καθενας απ' την πλευρα του ολο αυτο τον ολεθρο απο τις επιλογες των τελευταιων χρονων της ζωης του.
Στην τραγικοτητα της υστατης στιγμης,τα λογια σταματουν.Μονο λυγμος,σιωπη και αρωμα συγγνωμης, γι'αυτον που φευγει.
Requiem aeternam dona eis Domine<<Αιωνια αναπαυση δωσε τους,Κυριε>>.
Woman's Voice
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου