Powered By Blogger

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2007

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Γεννηθηκα γυναικα. Γραψε μειον. Εκτος απο γυναικα γεννηθηκα Ελληνιδα. Περα απο αυτα , ειμαι γυναικα καποιας ηλικιας και δυστυχως για μενα κουβαλαω ενα ανησυχο, σκεπτομενο πνευμα. Εχω αποψη και παντα την εκφραζω. Η αγαπη μου για τα ταξιδια με εφερε σ'επαφη με ενδιαφεροντες ανθρωπους και επιβεβαιωσε την αισθηση που εχω οτι,περα απο τα στενα τοπικα ορια που οριζουν τη ζωη μας , ολοι μας ειμαστε πολιτες του κοσμου.Ειμαι οπαδος της παγκοσμιοποιησης ,αρκει να βασιζεται στην ισορροπια μεταξυ των διαφορων αντικρουομενων συμφεροντων.

Εχω οραματα, θεσεις και αξιες ζωης.Μισω την αδικια, την ανισοτητα και τα κακως κειμενα.

Μαχομαι για τα παντος ειδους ανθρωπινα δικαιωματα. Απεχθανομαι την ελλειψη πολιτισμου, καθε μορφη βιας και φυλαγομαι απο τους κολακες, τους δηθεν ξυπνιους,τους αγενεις και τους ηλιθιους.

Με τρομαζει η δυναμη που εχουν οι μαζες, η ελλειψη ευθυνης, ο ωχαδελφισμος και οι παντος τυπου συμβιβασμοι.

Οραματιζομαι ενα καλυτερο αυριο με κοινωνικα συστηματα βασισμενα σε μια νεα βιοσοφια

υλοποιησης εκφρασης ποιοτητας ζωης για ολους.



woman's voice

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν είσαι ούτε γυναίκα, ούτε Ελληνίδα. Είσαι άνθρωπος σκεπτόμενος με οράματα, που σημαίνει χωρίς φύλο και προσδιορισμό κοινωνικό ή γεωγραφικό. Οι κατηγοριοποιήσεις γίνονται για τις μάζες που λες ότι η δύναμη τους σε τρομάζει. Δεν έχουν όμως δύναμη και ο θόρυβος που κάνουν, γίνεται για να κρύψουν την σιωπή της σκέψης τους. Νάσαι καλά. Παρόλο που είναι 2 το βράδυ με κάνεις πολύ σημαντικό που ξενυχτούν οι σκέψεις σου για να έχω παρέα, ειδικά σήμερα που είναι έτοιμος όλος ο κόσμος να πέσει πάνω μου. Ευχαριστώ

woman's voice είπε...

Δυστυχως και ο διαχωρισμος των φυλων υπαρχει και ο κοινωνικος και ο γεωγραφικος προσδιορισμος ειναι γεγονος. Η γυναικα φερνει το βαρυ φορτιο της "αποδειξης" καθημερινα σε ολους τους τομεις της ζωης της.
Σας ευχαριστω.
Woman's Voice

Ανώνυμος είπε...

Φαντάζεστε μια κοινωνία ισότιμη και ισόνομη χωρίς διακρίσεις και εξαρτήσεις. Θα πείτε ουτοπία. Λάθος, γιατί οι κοινωνίες στις απαρχές του πολιτισμού μια τέτοια μορφή είχαν και τις χαρακτήριζε. Ήταν τότε που δεν υπήρχε η δυνατότητα αποθήκευσης και συντήρησης των τροφίμων, τότε που ο άνθρωπος έπαιρνε από την φύση μόνο ότι είχε ανάγκη και του ήταν απαραίτητο. Αργότερα ο άνθρωπος ανακάλυψε «έξυπνες» μεθόδους εκμετάλλευσης της γης και συντήρησης αγαθών δημιουργώντας έτσι ανάγκες κατοχής, στα πλαίσια του «ένστικτου» της ιδιοκτησίας.

Ήταν τότε που το ανθρώπινο "είναι" μετατράπηκε σε "έχειν". Ιδιοκτησία σε γη, αγαθά ,σε ανθρώπους. Η κοινωνία όμως όταν έχει ιδιοκτησίες, θέλει οργάνωση. Η οργάνωση απαιτεί εξουσία, ιεραρχία, κέντρα λήψης αποφάσεων Η γυναίκα από φυσική επιλογή και ανάγκη είναι υποχρεωμένη να αφοσιώνεται για κάποιο χρονικό διάστημα σε ένα σκοπό: την γέννηση και ανατροφή των παιδιών. Εκεί ήταν και το κρίσιμο σημείο κατά την γνώμη μου. Η απουσία της γυναίκας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων και εξουσίας. Μια απουσία που διαρκεί και μέχρι της μέρες μας και θα διαρκεί όσο τις αποφάσεις θα τις παίρνουν οι άνδρες. Η γυναίκα γίνεται σκεύος ηδονής ή μητρότητας με την βούλα. Δεν σώζεται ούτε με ποσοστώσεις ούτε με την ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή της στις ανώτερες βαθμίδες της εκπαίδευσης, μιας και την σημαδεύει η Φύση σαν το βασικό λειτουργό διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Πρέπει να αλλάξει συνολικά ο τρόπος σκέψης της κοινωνίας στο σύνολο και στα μέλη της, κάτι που δεν θα δικαιώσει μόνο τις γυναίκες αλλά και όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες πάνω στις οποίες εφαρμόζεται καταπίεση και δικαιολογείται εξάρτηση. Αυτός είναι ο λόγος που πάνω από όλα βάζω τον Άνθρωπο ότι φύλο ή εθνικότητα τον χαρακτηρίζει. Ποτέ δεν πρόκειται να λυθεί το πρόβλημα μεμονωμένα αλλά συνολικά. Εσείς καλά κάνετε και αγωνίζεστε από τα συγκεκριμένα μετερίζια. Η οργάνωση θέλει οργάνωση να καταπολεμηθεί.

Αυτά σας τα γράφει ένας άνδρας που έχει γαλουχηθεί από γυναίκα: την μητέρα του,ώστε να γίνει άνδρας. Σε πείσμα όμως του κατεστημένου, αναγνωρίζει τα λάθη που έκανε και κάνει όχι μόνο σαν άνδρας αλλά και σαν καταναλωτής, εξουσιαστής στον εργασιακό του χώρο και οικογένεια του, και προσδοκά καρτερικά τη μόνη ελπίδα που του έμεινε, να ζήσει «ένα γελαστό απόγευμα».
Σας ευχαριστώ και ελπίζω να μην γίνομαι ενοχλητικός με τις παρεμβάσεις μου.

Ανώνυμος είπε...

ο
Οσμιστικα τις μυρωδιες και παρατηρησα τα χρωματα στα κειμενα σου ειδα τον χειμαρο των εντονων συναισθηματων τοσο προσωπικων και για τουτο αλλωστε ικανων να αγγιζουν τις μυχιες πλευρες της ψυχης των αναγνωστων σου... Σευχαριστω . Ελενη Π.