Ευγνωμονω τις ελλειψεις μου.
Ο,τι μου λειπει με προστατευει απο κεινο που θα χασω.
Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεραθηκαν στο αφροντιστο χωραφι της ζωης
με προφυλασσουν απο κινησεις στο κενο αχρηστες και ανουσιες.
Ο,τι μου λειπει με διδασκει. Ο,τι μου 'χει απομεινει με αποπροσανατολιζει γιατι μου προβαλλει
εικονες απ' το παρελθον σαν ναταν υποσχεσεις για το μελλον.
Δεν μπορω,δεν τολμω ουτ' εναν αγγελο περαστικο να φανταστω γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρις αγγελους κατεβαινω.
Η αγαπη, απο λαχταρα που ηταν, εγινε φιλη καλη, μαζι γευομαστε τη μελαγχολια του χρονου.
Στερησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στερησε με κι'αλλο για να επιζησω.
Ολες οι ικανοτητητες μου που ξεραθηκαν στο αφροντιστο χωραφι της ζωης
με προφυλασσουν απο κινησεις στο κενο αχρηστες και ανουσιες.
Ο,τι μου λειπει με διδασκει. Ο,τι μου 'χει απομεινει με αποπροσανατολιζει γιατι μου προβαλλει
εικονες απ' το παρελθον σαν ναταν υποσχεσεις για το μελλον.
Δεν μπορω,δεν τολμω ουτ' εναν αγγελο περαστικο να φανταστω γιατι εγω σ'αλλο πλανητη,χωρις αγγελους κατεβαινω.
Η αγαπη, απο λαχταρα που ηταν, εγινε φιλη καλη, μαζι γευομαστε τη μελαγχολια του χρονου.
Στερησε με- παρακαλω το Αγνωστο - στερησε με κι'αλλο για να επιζησω.
Κατερινα Αγγελακη-Ρουκ(Απο τη συλλογη "Η ανορεξια της υπαρξης", Εκδοσεις Καστανιωτη, 2010
Woman's Voice
Woman's Voice
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου