Υπαρχουν στιγμες, ιδιαιτερα μεσ' τον Δεκεμβρη που αναρωτιεμαι για την εννοια του χρονου, την οποια ενω χρησιμοποιουμε δυσκολευομαστε να αντιληφθουμε το βαθος της. Το χρονο που οριζει τη ζωη μας η μαλλον την προσδιοριζει πριν τη γεννηση μας απο τη συλληψη μας.
Ολα μετριουνται με το χρονο, η υπαρξη, ο θανατος, η εργασια,η ευτυχια, η δυστυχια, η απωλεια, ο ερωτας. Δεν υπαρχει κατασταση που ο χρονος να ειναι απων.
Επιχειρω εδω μια μικρη -αφελη ισως- σπουδη ανιχνευσης του χρονου και του τροπου που αυτος σημαδευει και κυριαρχει στη ζωη μας. Ο τροπος με τον οποιο τον αντιλαμβανομαστε και τον μετραμε διαφερει αναλογα με την ηλικια, την αντιληψη, τις γνωσεις μας.
Λεμε συχνα γι' αυτον: ο πανδαματωρ χρονος. Κακο μου ακουγεται! Δηλαδη ο χρονος που δαμαζει, που υποτασσει η εξαφανιζει τα παντα. Ειναι γεγονος οτι αυτος ο......πανδαματωρ σε στιγματιζει. Οσο μεγαλωνεις γεμιζεις σημαδια αλλα και αντοχες. Συνηθιζεις κατα καποιο τροπο τη μικροχαρη ζωη. Τα ελαχιστα καλα τα απολαμβανεις αλλα και τα ασχημα, που συνηθως ειναι τα περισσοτερα, μπορει να μη σε ματωνουν οπως παλια, ομως σε καθοριζουν.
Το χρονο δεν μπορεις να τον ξεγελασεις, να τον προσπερασεις, να τον ξορκισεις. Παιζει μαζι σου παιχνιδια εξουσιας κι' εσυ τρεχεις να τον προλαβεις, να τον υπηρετησεις. Κι' ολα αυτα για τον καθενα μας, μονο μια φορα. Ενω ο χρονος μενει και επαναλαμβανεται, εμεις ζουμε μια ζωη και αποχωρουμε. Εκεινος, μια αεναη ροη ενεργειας κι' εμεις στροβιλιζομαστε στο διαβα του μονο για ενα μικρο χρονικο διαστημα. Βιωμα ο χρονος του βιολογικου επεξεργαστη του ανθρωπου που ανανεωνεται συνεχως. Ενω εμεις κατω απο το ματι του χρονου, διαγραφοντας την τροχια μας, βγαινουμε απ' το χορο.
Ειναι στιγμες, τετοιες μερες, που αναρωτιεμαι: τι ψαχνω; αφου τα παντα μοιαζουν οτι μπορει να συμβουν ανα πασα στιγμη( νατος παλι ο χρονος) με μενα η και χωρις εμενα.
Ειναι κι'οι εποχες που ζουμε ιδιαιτερες. Βιωνουμε βια, καχυποψια, διαχυτη ανησυχια. Προσεγγιζουμε το τελος μιας αγονης χρονιας με πολλες δυσκολιες και προκλησεις. Πριν προχωρησουμε ενα βημα μπροστα δεν μπορουμε παρα να γυρισουμε να κοιταξουμε πισω. Πριν ανοιξουμε τον επομενο κυκλο της ζωης μας, κλεινουμε και κλειδωνουμε τον προηγουμενο. Ο,τι εγινε, εγινε.
Αυτες τις τελευταιες ωρες του χρονου που φευγει, ας προσθεσουμε μια δοση αισιοδοξιας.Τουλαχιστον επιβιωσαμε και αυτο ειναι θετικο.
Νεοι καιροι ξημερωνουν παλι. Ας τους καλωσορισουμε με φρεσκια ματια, ανοιγοντας το παραθυρο της νεας δεκαετιας που ανατελλει σε λιγο.
Καλη Χρονια. Goodbye 00s! Goodmorning 10s!
Woman's Voice
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου